رهگذر شبهای دلتنگی

چگونه بفرستم باورم را برای تو

تا باور کنی از یاد بردنت کار من نیست

دیگر تنهاییم را با کسی قسمت نخواهم کرد . . .

یک بار قسمت کردم چندین برابر شد !

اینجا نیستی ؟

تو اینجا نیستی ! تنهای تنها ، با سکوتی سخت درگیرم و می دانم ،

نیایی ، در  غروبی  سرد و غمبار و پر از تردید می میرم !

مثل آن مسجد بین راهی تنهایم . . .

هر کس هم که می آید مسافر است میشکند . . .

هم نمازش را ، هم عهدش را هم دلم را . . .

و می رود . . .